Që nga ditët e krishterimit të hershëm, serbët filluan të festonin Ditën e Martirit të Shenjtë Vitus, Vidovdan. Sipas kalendarit Gregorian, kjo ndodh më 28 qershor. Ishte në këtë ditë që shumë ngjarje kthesë dhe tragjike ndodhën në historinë e Serbisë.
E para prej tyre ndodhi më 28 qershor 1389, kur trupat e Princit Lazar luftuan me ushtrinë e Sulltanit Murad turk. Në fushën e Kosovës, serbët u mundën, si rezultat i së cilës ata u zhdukën të gjithë, por ushtria turke nuk mund të përparonte më tej në Evropë për një kohë të gjatë. Serbët besojnë se kjo betejë u kushtoi atyre pavarësi për më shumë se pesëqind vjet. Serbia së pari mori statusin e vasalit të Turqisë dhe më pas, në 1459, u bë pjesë e Perandorisë Osmane.
Pasi nacionalisti serb Gavrilo Princip vrau trashëgimtarin austriak të fronit - Arkidukën Franz Ferdinand - dhe gruan e tij Sophie, filloi Lufta e Dytë Botërore. Ndodhi më 28 qershor 1914. Dhe arkiduku arriti në Sarajevë për një stërvitje ushtarake kushtuar betejës në Kosovë.
Në këtë ditë në 1921, Mbretëria e Serbëve, Sllovenëve dhe Kroatëve miratoi një kushtetutë, emri jozyrtar i së cilës është karta e Vidovdanit. Kjo kushtetutë e kufizoi shumë fuqinë monarkike.
Më 28 qershor 1991, nga përplasjet midis Ushtrisë Popullore Jugosllave dhe njësive të vetëmbrojtjes së Sllovenisë, të cilat shpallën pavarësinë në Jugosllavi, filloi një luftë civile, e cila mori shumë mijëra jetë dhe e fshiu këtë vend nga harta e botës.
Më në fund, ishte në 28 qershor që ish Presidenti i Serbisë Sllobodan Millosheviç u dërgua në mëshirën e Tribunalit të Hagës, ku gjatë gjyqit ai vdiq në një qeli burgu nga infarkti i miokardit.
Ka një ditë të tillë në historinë serbe. Sidoqoftë, ajo festohet sot si një nderim për kujtesën kombëtare të heronjve të betejës së Kosovës. Ata kujtojnë se si heroi serb Milos Obilic shkoi në vdekje të sigurt. Duke u shtirur si një mbrojtës, ai vrau me kamë Sulltanin Murad turk.
Sipas legjendës, turqit ia prenë kokën Princit Lazar, e morën me vete dhe deri më sot nuk ua japin serbëve që mbajnë reliket e princit në manastirin e Ravanitsa. Sepse kur koka e Llazarit të bashkohet me reliket e tij, Serbia do të rifitojë forcën e saj të mëparshme. Ata thonë se në prag të Vidovdanit, lumenjtë pranë fushës së betejës bëhen të kuqërremtë gjatë natës. Në këtë ditë, qyqet nuk bëjnë qyqe në kujtim të heronjve të rënë dhe askush nuk po argëtohet në vend.
